ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΚΤΟΣ ΤΑΞΗΣ

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από τη νύχτα που δολοφονήθηκε από ειδικό φρουρό της αστυνομίας, ο δεκαπεντάχρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008.

Τρία χρόνια πέρασαν από τότε που ολόκληρη η μαθητική κοινότητα συμπαρασέρνοντας μαζί και την υπόλοιπη κοινωνία, βγήκε στους δρόμους με μία πρωτοφανή ένταση, για τον άδικο χαμό ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή, για όλα αυτά που συμβαίνουν για μας χωρίς εμάς. Τρία χρόνια πέρασαν από τότε που ξεσηκωθήκαμε, αντιτιθέμενοι σε ένα σύστημα που καθημερινά '' σκοτώνει '' και κάτι από την ηλικία μας, τα όνειρα μας, τις επιθυμίες μας!

Όπως όμως τότε, έτσι και τώρα, η πολιτική της εξαθλίωσης και της καταστολής κλιμακώνεται.

Η φετινή χρονιά χαρακτηρίζεται από ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη δασκάλων και καθηγητών, γεγονός που οδηγεί στον εξευτελισμό και την απαξίωση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Η τεράστια μείωση των κονδυλίων προς τα σχολεία έχει σαν αποτέλεσμα να κάνουν την εμφάνιση τους φαινόμενα όπως να φέρνουμε εμείς το χαρτί για φωτοτυπίες ή να πληρώνει η σύλλογος γονέων το πετρέλαιο κ.α. Και σαφώς όλα αυτά γίνονται μέσα στα πλαίσια και των περιβόητων '' συγχωνεύσεων ''. Είναι εκείνος ο όρος που η κυρία Διαμαντοπούλου ισχυριζόταν πως θα κάνουν τα σχολεία μας πιο '' ευέλικτα και πιο αποτελεσματικά''!!! Το πόσο ευέλικτα έγιναν το διαπιστώνουμε και μόνοι μας, με τη δημιουργία υπέρογκων τμημάτων και την παύση μαθημάτων που προωθούσαν και κάτι άλλο πέρα από την παπαγαλία, όπως καλλιτεχνικά κ.α

Συγκρότησαν κυβέρνηση «Σωτηρίας» για να σώσουνε την χώρα από τη χρεοκοπία όμως το μόνο που κάνουν είναι να σώζουνε τις τράπεζες και τους εφοπλιστές, τη στιγμή που η κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ανεργία και τη φτώχεια.

Δεν θα τους αφήσουμε να μας κάνουν μια χαμένη γενιά, ξέρουμε τι μας ετοιμάζουν, εκείνοι όμως δεν ξέρουνε τι τους περιμένει.

Απέναντι στην πολιτική τους, που μας εκμεταλλεύεται και μας εξαθλιώνει, εμείς προτάσσουμε τη συλλογική δράση και τους μαζικούς αγώνες.

Διεκδικούμε μια παιδεία και ένα σχολείο που να μορφώνει και μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Όπως το Δεκέμβρη του 2008 διεκδικήσαμε τη ζωή μας πίσω, έτσι και τώρα διεκδικούμε το μέλλον μας, ξανά.